The Batangas getaway. "Eve and Edryan's bday celebration."

Balai Laiya, San Juan, Batangas. November 13-24, 2010.

My first time in Batangas. Thanks to the SOC pipz for making me a guest of the event.

a dance of goodbye

The music has changed. The DJ replace the loud music into a sweet love song. 

I was caught alone, standing in the middle of the crowd of pairs. I was walking to get out of the dance floor when someone familiar is in my way. She gives me a smile and I smile back. I was going to pass to her when she suddenly holds my hand and said "wait hugo."

She's holding my hand so tight. She began to put my hands on her hips and place her hand in my shoulder. I'm puzzled that time because months ago we had a quarrel and after that day we never been in good terms.

A while I realized we're already dancing in a song that we used to sing. I was looking at her eyes without any miss. Her lovely eyes is melting my soul. I said "hi, I'm sorry.." she urgently said "sshh.. cut it out, I know everything..."

Hearing her words is enough to give me tears. She said "why have you done that? what's your plan?" I replied "I know I will never be in your heart as it belongs to someone else." 

She started to cry and said "after knowing my dark past, you still have your affection with me." I said "my dear, I was afraid that my emotion was already driving me to nothingness. I only care for you to be happy." She says "Mike is now again my bf. and...." I interrupted and said "oh! its the end of the song. It seems there will be a heavy rain, my friend."

She asked me this "So you still going to leave us?" I look away to the vast of people and replied "I have enough of the hard things in this place, I believe my place is not, here maybe

in some place.

She ask me again. "When will I see you again?" I said "Maybe in some other time. The song has ended, what a convenient way for me to say goodbye..."

I turned my back and low my head, as the tears is heavily flowing, "well, you take a good care of yourself, don't cry again, and finally THANK YOU."

I now walk away from the dance floor. I saw Mike and passed him, I bet he saw us. I harshly walk in my car. Then I drive my car, I'm in tears and my hands are shaking...

so it is a dance of goodbye....

sadness...

I said before, you don't owe the world for an explanation. di mo kelngan sabihin saken kung anong nakaraan meron ka. ang mahalaga kung sino ka.

habang tumatagal para aqng yumayakap sa isang cactus, ang mga bawat tinik ay tuluyan tumatagos sa aking katawan, habang lumalaon... unti-unting namamatay ang isa kong pagkatao... ang sakit.. :( 

na fall inlove ako sa kanya...

kaibigan lang talaga ang tingin ko sa kanya nung una.

ilang ulit akong umiwas pero nahulog pa rin ako.

ngayon ay sasabihin ko na sa'yo ang tunay na nadarama... at sana kung anuman ang mangyari sana maging ok pa rin ang lahat.

matagal na rin pala ang huli kong paggawa ng blog

sa totoo lang marami akong gustong isulat na blog. may agam agam sa isip ko kung dapat ko iyon isulat at ibahagi. 

maglalaan ako ng panahon upang maisulat dito sa blog ang mga bagay na nais kong ibahagi. 

nais kong ibahagi dito kung pano ang mga pinaggagawa ko sa gitna ng mga pinagdadaanan ko. kung panu ang prinsipyo at paniniwala ko ay sinubok. gusto ko munang gumugol ng panahon sa pagsusulat at sa paggawa ng mga panibagong gawain. marami talaga akong gustong gawin dati pa kaya gusto ko ng gawin hanggang may oras at pagkakataon pa ko.

ang mga susunod kong mga sulatin ay marahil maibabase ko sa isang pangarap o istorya ng kaibigan ko na naibahagi sakin.

panahon na rin siguro na magdagdag ng bagong friends sa multiply ko. sa kalkula ko ay may apat na taon na rin akong may multiply. dito lang sa site na ito ako nagsusulat ng blog.

sa mga nagbabasa ng blog ko dito. wag kayong mahiyang magcomment ^ ^,

the making of "My Best friend's Wedding" [trailer]

I'm currently drafting a story piece, the "my best friend's wedding." 

-kinikilabutan aq sa story,hehe

dream more. define love.

it is a challenge for me to achieve all the plans that i set for my life. its not easy but its fun. i want to explore the world. i want to see what is beyond on those boundaries.

++++++++++

i have doubt about what love is. i don't even know what it is. i always have a misinterpretation about it or perhaps i'm lacking of it?

-------------------

i feel joy and contented with you. and you give me fear.hahaha

i give and express what i want and i'm not expecting for any returns.

"expecting is another way of hurting yourself." 

i still have a lot of things to prove... 

i pray that we could still be the same as before specially in this time full of change. ^_^

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

thoughts that circling in my mind

what an irony of life?

 i made a sincere talk with God thru a prayer. i asked Him that i want to change something in myself and my life, that i just want to be honest to everything. in just a lesser week He gave me what i've asked.

for that "i Glory Him, my Lord, my God."

++++++++++

i'm drafting the right words to say.

i need just a little more time.

i can't explain it but i feel that her true self is hiding deep inside. i have theories of event which is happening right now and i bet it to be wrong.

i don't posses abundant traits but i treasure the few that i have. i may not be one of the best people in the world but i want to grow and change for good with the people around me. those who have witnessed and accepted my weaknesses and strengths. 

The Forsaken One

"If I would be born again, I want to be in a simple but happy family."

I only say my ambitious dream but the truth is I just have a simple one."

I envy him. I wish I could be him. I wish I could be the one.

=====================================

I don't care about your past. The important is you.

This arguments will lead to no good.

Let it be at the right time, will yah.

Have patience.

Be ready.

the forgotten beat of the heart

"you had left me without saying a word. it created wounds in my heart but the time has made it heal. now you're here again but i can no longer feel the same beat as like it used to be. perhaps.. now it has a new beat for you..my friend."

-------------------------------------------------------------

i have tormented my heart for long. now i set it free from the dark past.

i am planning to write a series of blog. to share the stories of my past love and the lessons i learned from it.

ang pag-iwas

Dumating na ba kayo sa point na my umiiwas sa inyo. Tapos yung taong umiiwas sa inyo ay yung taong malapit sa puso mo.

Para saken yung mga umiiwas eh marahil ay naiilang. Pede rin masabi na gusto nila ng space.

Just give them space para makapag-isa.

Pero kahit dumating kayo sa ganun pagakakataon wag nyong iiwan sila, Always be there pag kailangan nila kau.

Remember this "never rush, let things unfold at the right time."

Next time mas mahaba na ang gagawin kong blog.

The First Blog

Hi, everyone. I'm now going to be a blogger. Hope to be my avid reader. Feel free to leave your comments, reactions and suggestions.

my "unplanned manila adventure", a coffee chat w/ toshio

i went to nbi tay2 to get a nbi clearance. sad to say they told me to return tomorrow. it's just around 11am and still have plenty of time. so i decided to go to nbi office that i actually don't know the exact location. i've read at the mrt station the location of the said office. so i ride to the lrt 2 and change train at lrt 1. at lrt 1 i trace the victory central mall and there [UEREKA!!!] i've found it.

that adventure was really fun. it is my first time to be in those places. i saw a Chinese cemetery, located at caloocan. after of that trip i went to antipolo to meet roner.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

i discussed my business idea to roner. i asked him if i still think normal?hhehe... he agreed my ideas and his willing to be part of my team. i still need a lot of research before the launching of this business. i hope it will be launched next month.

after our business talk, we went to Seisha cafe.  i said to him my burn out and my surprise plan to a special friend (yipeee!!! i love surprises). 

i shared to him that i'm preparing myself to risk everything to tell my feelings to my special someone. 

even in my dream i cry and i feel guilty

This morning i've dreamed of vanita's visitation with madison. in my dream, they have visited me in my house. i had a chance to talk with vanita and madison. i told madison that he looks familiar. after a while madison went to the comfort room and i had a chance to talk with vanita. i said "its not your fault, its my fault. i didn't tell you everything that i must have said to you." after saying those words i began to cry. madison went back and i immediately stop. END

i don't know why but i feel some guiltiness inside of me. my heart has been shattered for many times. i feel weak and empty.  i'm so pathetic i love them but i never told them what i really feel for them. damn i feel of leaving the philippines but i still can't do that. until now i am running away to face the reality, i'm a risk taker but i can't risk everything when it comes to love.  that fear is the hindrance of my personal freedom.

i can't run away in this reality. i have prepared myself. i might feel some confusion but i need to tell her what i really feel. i know it is the best thing to do. i'm tired of lying, this time i want to give freedom and honor to myself. i pray that my God guide me and give me the right chances.

memoirs

.... :)

Farewell story part 3 and part 4

Part 3

Isang umaga ay may babaeng dumalaw sa aming tahanan. Kasalukuyan naman akong nasa grocery store dahil naisipan ko kasing magluto ng masarap na sinigang na isa kong specialty. Tumawag  ang mama ko. Isang engineer daw na babae ang dumating sa bahay. Pero di naman nya nabanggit kung ano ang pangalan ng bisita ko.

Sa byahe pauwi. Nasa isip ko na baka ang kaibigan kong si Rennie ang dumating sa bahay. Isa na siguro syang Electrical Engineer. Pag dating ko sa bahay, isang laking gulat ko na inde pala si Rennie ang bisita. Kundi isa pala sa aking bahagi ng nakaraan. Isa na syang ganap na Electronic Communication Engineer. Nagulantang ako sa mga nangyari. Si Mama na lang ang nakapagluto ng sinigang.

Sa may hardin dun kami nag-usap ni Engr. Shane Gutierrez. Isang pagkakataon na nangyari na mag usap kami  ng personal. Malaki na ang pinabago nya. Unang una iba na ang surname nya, samantalang dati nung college ibang iba sya. Hiwalay pala sya sa asawa nya ngayon. Napagkwentuhan lang namin ang mga kasalukuyan lagay ng buhay. Pilit ko namang nililihis ang usapan pag binubuksan nyang pag usapan namin   ang mga di magandang nakaraan.  Di nya natiis at tumaas na ang kanyang boses upang pigilan ako sa paglihis ng mga topic. Nasabi ko na lang sa kanya na “walang kakayahan ang tao na ibalik ang nakaraan at itama ang mga nakaraang pagkakamali.” Sa tagpo na yun ay biglang tumahimik at nakita ko sa kanyang mata ang paglingid ng mga luha. Nabasag ang katahimikan ng my tumawag sa amin upang kaumain na ng hapunan. Bigla naman nyang dinampi ng kanyang panyo ang kanyang mga mata. Sinabi nyang napuwing lang daw sya. Sa sarili ko alam kong dinampian nya ang kanyang luha.

Agad naman kaming pumunta sa dinner area para kumain. Nakipagkwentuhan rin sa kanya si mama. Ang daming tanong ni mama sa kanya kasi kahit noong araw ay di pa nya ito nakita na nakasama ko o naikwento ko man lang.

Pagkatapos ng dinner ay nagpaalam na sya. Inihatid ko naman sya sa kanyang kotse. Nakita ko dun ang isang familiar na stuff toy, naalala ko na regalo ko sa kanya yun dati. Tinawag nya akong “cloud” tawag nya saken noon. Sabi ko inde ako ayun, sinabi ko sa kanya “I’m not cloud. Please call me on my name.” Ngumiti sya nun at inalok nya ko na sana magkaron kami ng time na makapagsimba sabi ko makakabuti kung mag isa na lang sya para maging solemn. Nagpaalam na kami sa isat isa, nagpasalamat na rin ako sa kanyang pagdalaw.

Umalis na si Engr. Shane Gutierrez sakay ng kanyang kotse.        

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Part 4

Ako na ang nagkusang magsara

 

Farewell story part 1 and part 2

Part 1

Nagising na lang ako sa isang ospital. Medyo gulat at maraming tanong. Pagud na pagod ang katawan ko na nakhiga sa isang putting higaan. Pinagmasdan ko ang kapaligiran. Nakita ko na lang si Dung tulog sa isang tabi. Di lumaon na pagtanto ko nasa loob pala ako ng isang silid ng ospital at ako ang pasyente. Akala ko nanaginip lang ako.

Sinubukan ko alalahanin kung ano ang dahilan napunta ako ditto. Habang tumatagal sumakit ang ulo ko at tinawag ko si Dung. Nagising sya at sa sobrang sakit ng ulo ko nakatulog na pala ako.

Pagkagising kong muli. Andun na si Dung kasama si Tim. Isang linggo daw pala akong walang malay at nasa ospital na yun. Inis na inis ako dahil ayoko sa ospital at kung anu-ano pang mga nakakabit sa katawan ko.

Ang huli kong naalala ay kausap ko sit Tim sa cellphone. Kababa ko lang sa airport nun at kasasakay lang sa kotse.

Umuwi ako sa Pilipinas dahil sa kasal ng isang kaibigan, business transaction at ang pinakahuli ay ang magbakasyon ng engrande. Syempre ilang taon din ako nawala at puro trabaho na lang ang inatupag.

Si Tim ay isang business partner ko sa negosyo. Sya rin ang namamahala ng business namin sa stock market. Parehas kaming imbetado sa kasal at parehas nmin na isipang magbakasyon at umuwi ng 2 months before the wedding day. Nauna sya saken ng Two days at nasa probinsya. Di kami sabay ng flight dahil nanggaling pa sya ng Korea at ako naman ay galling pa ng New York at Singapore.  Sya ang una kong tinawagan ng pagkababa ko sa eroplano. Hanggang dun na lang yung huli kong naalala.

Ang daming tanong sa isip ko kung ano bat alga ang nangyari at nandito ako sa ospital. Si Dung na nagkwento sakin. Tumawag daw si Tim sa kanya na sinugod daw ako sa ospital. Ang alam lang daw ni Tim ay bigla na lang syang may narinig na pagsabog at may tumawag na lang sa kanya na mga rescuers at nasa ospital na nga raw ako.

Isang aksidente pala ang nangyari. Bumangga ang sinsakyan kong taxi sa isang trak. Palaisipan pa rin ang nangyari kung pano ko nagawang maka survive sa accident na yun. Pagkatapos kasing bumangga ng trak ay sumabog ito.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Part 2

Halos isang lingo din pala akong tulog. Si dung, sinabi nya sakin ang maraming bisista na dumating. Karamihan daw ay di nya mga kilala at basta ay kilala na lang daw ako.

Mabuti naman at di naman malaki ang nakuha kong damage. Halos mga minor lang. ilang galos lang din. Pero pahirap saken na kelangan ko pa ng theraphy para makalad ulit ako ng maayos. 

Dahil conscious na ko kaya pinatanggal ko na ang mga dextrose at kung anu-ano pang nakalagay sa katawan ko. 3 days to go at makakauwi na ko sa bahay namin sa probinsya. Kelangan makarecover ako within 1 month para makatuloy sa kasalan.  

Sa ospital, kinausap ko ang attending Physician ko. Nung wala pa kong malay ay gumawa sila ng mga ilang diagnosis. Sa findings, nakita nila na masama ang na kondisyon ng sakit ko. Ipinayo nya saken na dapat na akong maoperahan. Tinanong ko ang doctor kung sino ang nakakaalam ng tunay na kalagayan ng sakit ko. Si Tim lang daw ang napagsabihan nila ng tungkol sa medical records ko. Sabagay noon pa man ay alam na talga nya ang totoo kong sakit.

Bata pa ko nun ng matuklasan ang sakit ko sa puso. Wala kasi kaming pera noon pangpagamot kaya lumala ng tumagal. Kahit may pera naman ako ngayon, ayokong magpaopera. Lubhang napakadelikado ng nasabing operation at posibleng di na rin ako magising.

Ipinagbilin ko sa kanya na ilihim ang totoo kong medical records.

Umuwi na kami ng probinsya. Ang dami rin dumalaw saken dun sa ospital.

Napakaganda pa rin talgang umuwi sa sariling bayan. Sigurado ako na mapapabilis ang pagrecover ko nito. Sabagay purpose ko rin naman magpahinga habang nandito sa Pilipinas.

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

sana

"it was summer time of the 2009 when i FINALLY met you. it is easy to be with you, i don't know why, but i can feel the joy." 

basta naalala ko lang na nakatingin lang ako sa mga mata nya tapos di ko malaman kung bakit lagi ko na lang syang hinahanap at gustong makasama sabi ko sa sarili ko... may nararandaman na pala ako para sa kanya. sayang di ganun kadaling sabihin ang tunay na nararandaman dahil malaki nga ang mundong ang aming ginagalawan pero napakaliit naman nito para ipagkataon sa amin ng tadahana ang mga pangyayari.

:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:_:__:_:

sana ako na lang ang mahal mo.

sana ako na lang ang ibigin mo

sana ako na lang ang nag mamay-ari ng puso mo..

sana ako na lang ang pag-ibig na para sa'yo.

sana magkatotoo ang mga panaginip ko nakasama.

sana ako na lang ang para sa'yo.

sana matanggap mo ang isang katulad ko.

sana ako na lang ang nakalaan sa'yo.

at sana masabi ko na sa'yo ang tunay na nararandaman

sana ikaw na lang huling iibigin ko.

sana ikaw na lang ang magmahal sa akin.

sana ikaw na lang ang nagmamay-ari ng puso ko.

sana ikaw na lang pag-ibig na para sa akin.

sana ikaw na lang ang nakalaan sa akin.

sana ikaw na nga.

sana malaman mo ang tunay na nararandaman.

at sana kung di ako ..... 

sana sya na lang ang magbigay sa'yo ng saya..

sana sya ang makatugon sa mga hinahanap mong katangian.

sana sya na lang ang lahat-lahat sa mga hinde ko kayang ibigay.

kung mangyayari yun......

sana wala ako sa piling inyo

sana malayo ako sa inyo..

sana maging masaya pa rin tayo.

sana di gaano masakit dahil alam kong sya ang mahal mo.

pero mangangarap pa rin ako na....

sana ipagkaloob ng MAYKAPAL ang isang ikaw na maging para sa akin.

sana mangyari rin yun sa tamang oras, panahon, lugar at pagkakataon.

salamat sa'yo...