sadness...

I said before, you don't owe the world for an explanation. di mo kelngan sabihin saken kung anong nakaraan meron ka. ang mahalaga kung sino ka.

habang tumatagal para aqng yumayakap sa isang cactus, ang mga bawat tinik ay tuluyan tumatagos sa aking katawan, habang lumalaon... unti-unting namamatay ang isa kong pagkatao... ang sakit.. :( 

na fall inlove ako sa kanya...

kaibigan lang talaga ang tingin ko sa kanya nung una.

ilang ulit akong umiwas pero nahulog pa rin ako.

ngayon ay sasabihin ko na sa'yo ang tunay na nadarama... at sana kung anuman ang mangyari sana maging ok pa rin ang lahat.

matagal na rin pala ang huli kong paggawa ng blog

sa totoo lang marami akong gustong isulat na blog. may agam agam sa isip ko kung dapat ko iyon isulat at ibahagi. 

maglalaan ako ng panahon upang maisulat dito sa blog ang mga bagay na nais kong ibahagi. 

nais kong ibahagi dito kung pano ang mga pinaggagawa ko sa gitna ng mga pinagdadaanan ko. kung panu ang prinsipyo at paniniwala ko ay sinubok. gusto ko munang gumugol ng panahon sa pagsusulat at sa paggawa ng mga panibagong gawain. marami talaga akong gustong gawin dati pa kaya gusto ko ng gawin hanggang may oras at pagkakataon pa ko.

ang mga susunod kong mga sulatin ay marahil maibabase ko sa isang pangarap o istorya ng kaibigan ko na naibahagi sakin.

panahon na rin siguro na magdagdag ng bagong friends sa multiply ko. sa kalkula ko ay may apat na taon na rin akong may multiply. dito lang sa site na ito ako nagsusulat ng blog.

sa mga nagbabasa ng blog ko dito. wag kayong mahiyang magcomment ^ ^,